Don det - Vientiane

Zoals beloofd hierbij het vervolg van mijn belevenissen in Zuid Oost Azie. Mijn vorige blog ben ik geeindigd bij de vierduizend eilanden, dus laat ik maar weer snel verder schrijven :)

Don det

We waren eigenlijk van plan om een guesthouse in Don khon te zoeken, maar alles bleek vol te zitten. Het was midden op de dag en bijzonder heet en met een backpack achter en een daypack voor is dat flink zweten geblazen. Door soortgelijke ervaringen gaan we nu meestal eerst ergens wat drinken en vragen dan of we tijdelijk onze backpack even kunnen laten bij de gelegenheid. En deze aanpak werkt verrassend goed! Gelukkig was Don khon verbonden met een brug naar Don det en daar hadden we een heel huiselijk guesthouse gevonden. We hadden een hutje aan de Mekong met op de veranda twee hangmatten waar we lekker konden relaxen. De eigenaresse van de guesthouse was een zeer vriendelijke, open en vrolijke vrouw. Wanneer we wat bestelden moesten we het opschrijven in een schriftje en dat zou dan aan het einde verrekend worden. Hier spreekt wel vertrouwen uit.

De eerste dag hebben we Don khon te voet verkend en hebben bij een waterval genoten van de zonsondergang met een biertje en wat nootjes. Het leven bevalt ons goed mensen! De volgende dag hebben we Don det verkend op een fiets die voor Aziaten is gemaakt, veel te klein dus. Wij zouden in het rustige deel van Don det zitten maar toen we in het drukke gedeelte aankwamen bleek dat ook heel relaxt te zijn. Geen party place zoals Vang vieng dus. Op Don khon waren bootraces aan de gang met roeien en langs de kant was iedereen hier al flink in de olie. Wij hebben deze zuippartij aan ons voorbij laten gaan zijn doorgefietst over smalle zandweggetjes om uiteindelijk uit te komen bij een andere waterval. Op de eilanden wordt hoofzakelijk rijst verbouwd, hier natte rijstbouw in plaats van droge rijstbouw in de bergen in het NoordWesten. De laatste dag op Don det zijn we met een werknemer van guesthouse naar een eiland geweest waar hij opgegroeid. Op dit eiland komen bijna geen toeristen waardoor we nog echt een bezienswaardigheid waren. In een restaurant (lees houten krot) bijzonder onsmakelijke noodles gegeten met rauwe sperziebonen en taaie kip. Eigenlijk zouden we de grootste watervallen van de omgeving nog gaan bekijken, echter dat vond de beste man niet nodig want we hadden toch ook de watervallen op zijn eiland al gezien. Na een tijdje onderhandelen toch nog bij de echte watervallen gekomen zonder al teveel meer te betalen.

Champassak

Vanuit Don det hebben we een tussenstop gemaakt in Champassak, waar de Wat phu Champassak hebben bezocht. Wat phu Champassak is een oude Kmer ruine en is door dezelfde koning gerealiseerd als Ankor wat in Cambodja, waar we later onze reis heen gaan. Deze ruines zijn een stuk kleiner, het is mooi om een andere bouwstijl te zien als ze wats die we tot nu toe hebben gezien. Champassak was verder weinig bijzonders dus daar zal ik verder niet over uitweiden.

Tat lo

Vanuit Champassak zijn we via Pakse naar Tat lo gereisd met als doel om een trekking op een olifant te doen. De reis van Pakse naar Tat lo was wederom een bijzondere lange in een enorm slechte bus. De bus deed over 86 km maar liefst vier uur. De bedekking van het achterwiel was deels kapot, waardoor er regelmatig stofwolken de bus binnen kwamen en laten wij nou net achterin zitten.

Tat lo een een heel rustig dorpje waar een tuk tuk driver ons voor veel te veel geld wilde vervoeren naar de guesthouse. Helaas konden we de prijs niet naar beneden krijgen en zijn toen om onze eer te behouden maar 1,8 km gaan lopen. De kamer waarin we nu terecht waren gekomen was wel heel erg basic... We hadden besloten om niet voor de dure kamer te gaan, achteraf een slecht idee. De bedden waren erg hard, de wanden bestonden uit riet en 's morgens werd ik erg vroeg wakker van de vroege vogels (zowel letterlijk als figuurlijk).

De olifantentrekking was werkelijk geweldig!! We hebben 90 minuten op een een olifant gezeten. Het besef dat zo'n groot beest het toelaat om geleid te worden door een ruiter in zijn net die wat aanwijzingen geeft tegen z'n oren zonder enige vorm van geweld is echt niet te geloven. Erik en ik zaten op een rieten zitje op een meter of drie hoog. In het begin was ik wel huiverig of meneer de olifant zich wel zou gedragen maar gelukkig is alles goed gegaan. Meneer de olifant nam wel regelmatig zijn toevlucht tot het struikgewas maar dat maakte de ruiter niet veel uit. En om een olifant nou dwars te gaan zitten is nou ook niet aan te bevelen. Twee keer deed hij zijn slurf naar achter en brieste dan wat en kregen we olifanten snot op ons, ook lekker ;) Meneer de olifant kon met gemak steile hellingen op en af met ons en ook glibberig stenen in het water was geen probleem.

Eind van de middag nog gezwommen bij een waterval met een biertje en een boek erbij, echt heerlijk gewoon deze vakantie!

Tat lo - Pakse - Vientiane

Van Tat lo weer dezelfde aftanse bus gepakt alleen dit keer duurde de tocht maar 1,5 in plaats van vier uur en zaten we voorin in de bus in plaats van achterin, wat heel veel stof scheelde. In Pakse zijn we overstapt op een "slaap" bus. Wat een "slaap" bus leek, bleek een non sleeping bus te zijn. Met twee man in een bed van 1,4 meter lang en een krappe 80 centimeter breed valt niet te slapen. En dan te bedenken dat het vrouwtje dat ons de kaartjes heeft verkocht dit zonder blikken of blozen heeft verkocht, was voor ons toch wel onbegrijpelijk. Uiteindelijk bleek er nog een bed over te zijn maar de "stewardess" was er niet over te spreken dat een van ons daar ging liggen. Na 1,5 uur "lijden" ben ik er gewoon gaan liggen en wanneer mevrouwtje langskwam "sliep" ik gewoon.

Op dit moment zitten we weer in Vientiane en vertrekken morgen naar Hanoi, Vietnam. Het is de bedoeling om Vietnam in twee weken te doorkruizen, wordt prioriteiten stellen. De laatste week van onze reis staat in het teken van Ankor wat, Cambodja.

WORDT VERVOLGD :)